De laatste tijd ben ik steeds meer bezig met gedichten.
Nou wil ik weten wat jullie ervan vinden:
18 maart 2009:
Living without you
Living without you, is like a body without someone to use it.
There is, and always will be, an enmpty spot. Until you come and fill it.
When you leave my life, I will leave it too.
It's impossible to live without you.
I can't tell you how much I'm sorry.
I can't tell you how much I worry.
I can only hope there will be a day you forgive me.
I can only dream of how that day will be.
3 maart 2009:
Mijn gevoelens voor jou <'3
Telkens als ik zie dat je glimlacht,
glimlach ik automatisch mee.
Telkens als ik je stem hoor,
voel ik de vreugde van binnen.
Als je verdrietig kijkt of niet reageert,
ben ik bang dat er iets is.
Ik durf mijn gevoelens niet te tonen,
maar voor jou heb ik alles over.
Ik zal je helpen, wat er ook is.
Ik vind je leuk, echt heel, heel leuk.
Als je een grap maakt, lig ik altijd in een deuk.
Maar ik ben onzeker over wat ik met mijn gevoelens moet doen,
ik wil ze tonen, maar dat lukt niet altijd.
Maar toch weet ik, dat ik bij jou niet bang hoef te zijn.
Wat ik ook zeg of die, ik weet zeker, je doet me geen pijn.
Ik zou niet veel durven zeggen als ik tegenover je zou staan.
Maar is er iets, dan zal ik je troosten,
hoever ik daarvoor ook moet gaan.
Ik zal je altijd vergeven, wat je ook doet.
Want ik weet, jij bent diegene, jij geeft me weer moed.
Jij bent de allermooiste bloem, in mij favoriete bos.
Het allermooiste egeltje, als je me prikt, komen al mijn gevoelens los.
Ik wil je in mijn armen, alleen jij kan mij verwarmen.
Ik heb het nooit meer koud,
als ik maar weet, dat jij van me houd!
We hebben vandaag (22-2) m’n hond in laten slapen, vandaar dit gedicht:
Gevoelens
Gevoelens zijn erg,
erg handig, erg fijn.
Gevoelens doen heel vaak,
heel erge pijn.
Gevoelens heb je soms wel,
maar soms ook weer niet.
Één van je gevoelens,
dat is verdriet.
Verdriet heb je als,
je een dierbaar iemand kwijtraakt.
Verdriet heb je als,
je iets heel ergs meemaakt.
Je komt er meestal wel vanaf,
maar soms toch ook niet.
Misschien vinden ze je een mietje,
maar dat ben je zeker niet.
Gevoelens blijven komen,
gevoelens blijven gaan.
Maar één ding zul je nooit weten,
wat heb je er nu aan?
Tonen is niet erg maar,
vaak wel heel erg raar.
Er is niemand die gevoelens kan negeren,
zelfs geen tovenaar.
Soms heb ik 'n vaag gevoel, ook daarover 'n gedicht:
Van de wereld
Soms heb ik zo’n gevoel, een vaag gevoel.
Zo’n gevoel dat alles nep is.
Zo’n gevoel dat ik niet op deze wereld hoor.
Het gevoel dat ik droom.
Ik ben er niet bij met m’n gedachten.
Ik denk aan dingen waar ik anders nooit aan denk.
Alles klinkt raar, anders.
Het galmt ‘n paar keer door m’n hoofd, en dan gaat ‘t weer weg.
Waarom heb ik dit gevoel?
Waarom voel ik me nou niet gewoon normaal?
Hebben anderen dit gevoel ook?
Drie vragen, nul antwoorden.
Dat gevoel, dat lijkt nergens op.
Het lijkt niet op verdriet, maar ook niet op blijdschap of zo.
Het is ‘n apart gevoel.
Het past nergens bij.
Ik weet niet wat ik ermee aan moet.
Ik weet niet hoe ik eraan kom, en hoe ik het kwijtraak.
Ik word er misselijk van.
Of ben ik dat al?
Rate/hate, onderbouw je mening.
Btw, ik heb dit topic ook @ ML ( ), maar die update ik niet meer
[Laatst bewerkt door Ieuan op woensdag 18 maart 2009, om 07:40]